Louis Dorus

لویی دوروس (متولد وینسنت جوزف ون استینکیست ؛ 1 مارس 1812 – 9 ژوئن 1896) یک نوازنده کلاسیک فرانسوی قرن نوزدهم بود.

وینسنت جوزف استینکیست ملقب به “لویی دوروس” فلوت نواز برجسته پاریسی (فارغ التحصیل کنسرواتوار ، 1828 ، زیر نظر گیلو) بود . وی در سال 1826 جایزه نفر دوم کنسرواتوار پاریس و در سال 1828 جایزه نفر اول را دریافت کرد. لویی که یکی از سه نوازنده برتر فلوت فرانسوی بود که فلوت بوهم را در سال 1833 به کار گرفت و در مورد آن به دیگر مدرسان نوشت. (“پل هیپولیت کامو” و “ویکتور ژان باپتیست کوچه”)

لویی دوروس در پذیرش فلوت کنسرتی مدرن نقشی اساسی داشت.

در سال 1835 نوازنده دوم ارکستر در گرند اپرا بعد از استادش تولو بود.

در سال 1843 بنیانگذار انجمن نوازندگان و هنرمندان

دوروس یک گزینه کلید “نت سل دیز” باز به جای کلید بسته بوهم ابداع کرد که تا حدود سال 1860 معمول بود.

در (40-1839) دوروس در آزمایشات فنی فلوت کلیددار بوهم در کنسرواتوار پاریس شرکت کرد ، اما در آن مؤسسه به تصویب نرسید زیرا استاد فلوت وقت، “ژان لوئیس تولو” ، و شرکت وی که سازهای کنسرواتوار را نیز تهیه می کرد، مخالف بود.

دوروس از سال 1847 نواختن با فلوت های جدید استوانه ای بوهم را پذیرفت و در سال 1860 جایگزین استادش “تولو” شد و در همان سال فلوت های استوانه ای بوئم ساخته “لوئیس لوت” به عنوان سازهای رسمی این موسسه درآمد. او همچنین در سال 1866 نشان افتخاری شوالیه (نشان هنر و ادب دولتی فرانسه) را دریافت کرد.

وی در سال 1868 بازنشسته شد.

و در 9 ژوئن 1896 درگذشت. خیابانی در شهر پاریس به نام اوست.