کارل یواخیم آندرسن (29 آوریل 1847 – 7 مه 1909) نوازنده ی فلوت، رهبر ارکستر و آهنگساز دانمارکی متولد کپنهاگ و فرزند نوازنده فلوت “کریستین یوآخیم آندرسن” بود.

او به عنوان یکی از نوازندگان برجسته فلوت و هم به عنوان آهنگساز فلوت، یکی از بهترین های زمان خود محسوب می شود. اندرسن به عنوان یک رهبر و معلم سخت گیر و دقیق شناخته می شد و به همین دلیل از ارکسترهای خود انتظارات زیادی داشت که در نتیجه ی آن به سطح بالایی در رهبری ارکستر رسید.

وی مانند برادر کوچکش، توسط پدرش آموزش دید و در همان کودکی با موفقیت در تئاتر دانمارکی با همراهی نوازنده کوچک هارپ، “فرانتز پونیتس” نوازندگی و اجرا کرد. یواخیم از 13 سالگی تا 21 سالگی اولین فلوتیستی بود که در ارکستر موسیقی شهر کپنهاگ که توسط “نیلز گِید” رهبری می شد، نوازندگی می کرد.

وی در سال 1869 توسط ارکستر سلطنتی دانمارک به عنوان نوازنده فلوت استخدام شد اما پس از یک سال مرخصی در سال 1878 استعفا داد. او در آرزوی موفقیت های بزرگتر بود و به خارج از کشور رفت. اولین مقصد او، سن پترزبورگ (1878-1880) بود که در آنجا توسط ارکستر فیلارمونیک سن پترزبورگ استخدام شد. پس از آن در 1881 به برلین رفت و در آنجا به عنوان نوازنده سولیست و همچنین به عنوان سولیست در اپرای سلطنتی آلمان در Bilse’s Band مشغول شد.

در سال 1882 او و 53 موسیقیدان دیگر از گروه سابق Bilse’s Bandارکستر فیلارمونیک برلین را تشکیل دادند. یواخیم همراه با شغل خود به عنوان نوازنده سولیست، همچنین به عنوان دستیار رهبر ارکستر کار کرد و در طی 8 تابستان با یکی از ارکستر های کوچک برلین یکی از دو کنسرت روزانه را در شوونینگن (Scheveningen) اجرا می کرد.

در سال 1893 اندرسن به دلیل فلج شدن زبان مجبور به استعفا از شغل خود شد و سپس به کپنهاگ بازگشت و در آنجا به عنوان آهنگساز مشغول به کار شد.

ساخته های او تقریباً منحصراً برای فلوت است. 8 جلد اتود برای نوازنگان فلوت، که در سطح استاندارد آموزشی و حرفه ایی قرار دارند و بزرگترین موفقیت وی محسوب می شوند.

کارهای دیگر وی شامل 63 اپوس است که عمدتا شامل قطعات تکنوازی و قطعات فلوت با همراهی پیانو است. امروزه در تمام دنیا هنوز از اتودهای وی استفاده می شود.

 در سال 1897 او یک مدرسه ارکستر تاسیس کرد و تا زمان مرگ، رهبر و استاد رهبری ارکستر در آن مدرسه بود. در سال 1905 وی توسط پادشاه “کریستین نهم دانمارک” با نشان دانوبروگ (فرهنگی، هنری) به مقام “شوالیه” رسید.