مارسل مویس

مارسل مویس (1984- 1889)

مارسل مویس ، معلم و فلوتیست فرانسوی افسانه ای است که تاثیر شگرفی در نواختن فلوت و سازهای بادی قرن بیستم داشت . 

مویس در کنسرواتوار پاریس و شاگرد نوازندگان و اساتیدی چون پائول تافانل ، فیلیپ گوبر بود.

او در طی فعالیت  حرفه ای اش  بین سالهای ( 1949 – 1910 ) در اروپا به شکل وسیعی با فعالیت هایش به عنوان یک نوازنده ارکستر ، تکنواز و نوازنده استودیو شناخته شد .

مویس همچنین از سال 1930 تا 1939 (شروع جنگ جهانی دوم) در کنسرواتوارهای پاریس  و جنوا مشغول به کار بود .  

وی یکی از چهره های اصلی مکتب فلوت فرانسه بود که در کنسرواتوار پاریس شکل گرفت .

او در سال 1949 و بعد از مهاجرت به ایالت متحده آمریکا ، یکی از بنیان گذاران فستیوال موسیقی مارلبورو شد .

وی بعدها کلاس های پیشرفته خود را در دهه 1960برای نوازندگان فلوت و سازهای بادی در (براتل بورو) در ورمونت ، (بوسویل) در سوییس و (کانتر بری) در انگلستان و ژاپن گسترش داد .

مویس به عنوان مولف و آهنگساز ، نگارنده تعداد بیشماری از اتودهای فلوت   شناخته  شده  است  و  بسیاری  از  کتابهای  او  مانند  De La Sonorite’ و through Interpretation Tone Development   به دلیل  تفسیر و بیانی  که در خود دارند و تمرکز بر روی کیفیت و تن صدا  به کتابهای ارزشمندی برای هنرجویان این ساز بدل گشته اند .

او همچنین به عنوان پروفسور فلوت بین سالهای 1930 تا 1939 در کنسرواتوارهای پاریس و جنوا فعالیت داشت و بواسطه انتشارات خود “Leduc” چندین کتاب برای تدریس منتشر کرد که هنوز هم در سطح وسیعی مورد استفاده قرار میگیرد .

او در طول زندگی خود به جذب دانشجویان متعهد و با استعداد ادامه داد و تا زمانی که در سال 1984 درگذشت ، استادی با نیروی حیاتی و الهام بخش ، هم در کلاس های خصوصی و هم در کلاس های گروهی خود باقی ماند .

مویس 37 کتاب برای نوازندگان فلوت به رشته تحریر درآورده و منتشر کرده است .

مارسل مویس به عنوان یکی از بزرگترین نوازنده های فلوت و معلمان قرن بیستم شناخته شده است .

او در 14 سالگی در ارکستری که (آهنگساز بزرگ روسی) ریمسکی کورساکف آن را رهبری میکرده ، نواخته است و در حالیکه تنها 24 سال از عمرش گذشته بود با تور کنسرت خواننده استرالیایی سوپرانو نلی ملبا ، به آمریکا سفر کرد .

فعالیت های ارکستری او به شکل گسترده ایی در اروپا (1949 -1910) به عنوان نوازنده فلوت و نواختن در ارکسترهایی با رهبرانی چون پروکفیف ، استراوینسکی ، اشتراوس ، استارارام ، کوستویتسکی و توسکانینی بود .

او در اکثر ارکسترهای مهم اروپایی ، از جمله Lamoureux و the Société Concert du Conservatoire به عنوان تکنواز فلوت ظاهر شد و کنسرتو فلوت ژاک ایبر را که برای خودش نوشته شده بود ، اجرا کرد .

او در میان دوستانش ، از انسکو و راول (اهنگسازان مطرح فرانسوی آن دوره) نام برده است .

او چندین جایزه Grand Prix را به دست آورد و عنوان لژیون فرانسه با احترام به وی اهدا شد .

او با ردولف سرکین و آدولف بوش که مدرسه موسیقی مارلبورو در ورمونت در سال 1951 تاسیس نمودند ، همکاری داشت .

مویس سی سال از زندگی خود را به آموزش فلوت در سراسر جهان اختصاص داد . بسیاری از نوازنده های پیشرو امروزه مانند جیمز گالویل ، پائولا رابینس ، میشل دبوست ترور وای ، ویلیام بنت کارول وینسکن ، برنارد گلدبرگ ، رابرت آیتکن و جولیا بوگاراد مامی را می توان بعنوان دانشجویان سابق وی برشمرد .

دو کتاب از مارسل مویس و زندگی هنری وی به نامهای

 Marcel Moyse : an Extraordinary Man (Iowa, 1993) توسط Trevor Wye و Marcel Moyse : Voice of the flute ( Portland, 1994) توسط Ann McCutchan

 نوشته شده است .

از زبان یکی از شاگردان مویس

فلوت نواختن مویس پر از تخیل و شعر بود… موسیقی دغدغه اصلی او بود نه شغل و موقعیت. ارتباط  بین عشق به موسیقی و عشقی که از درون موسیقی برای مخاطبان آن میجوشد هدف او بود .

همانگونه که در  نحوه تدریس او نمایان بود همه چیز از موسیقی شروع میشود و نه از تکنیک . همه چیز بر مبنای موسیقی و عشقی که موسیقی نشان میدهد بنا نهاده شده است .

این هنر است که ارزش دارد و هر چیز به جز آن پایان ارتباط است .

شاگرد مارسل مویس از 1955-1972

برنارد گلدبرگ

نوازنده اسبق فلوت ارکستر سمفونی پیتسبورگ